72
- O mnie
- Moje przedmioty
- Koła zainteresowań
- Projekty i Programy
- Koło Miłośników Kultury Anglosaskiej DRAMA IN CLASSROOM
- Szkolne Koło PCK
- Koło Klasyków
- EUROFOLK -Socrates Comenius
- CUSTOMS & CULTURE - projekt dwustronny z Portugalią
- Podstawa programowa
- Kryteria oceniania
- U r Unique
- Doradztwo zawodowe
- "Droga do Kariery" - Wewnątrzszkolny System Doradztwa Zawodowego
EUROFOLK -Socrates Comenius
Niniejszy biuletyn ma na celu zebranie najważniejszych informacji dotyczących zadań podjętych i zrealizowanych
przez Gimnazjum im. Jana Pawła II w Bestwinie w Polsce
we współpracy ze szkołami we Włoszech, Hiszpanii, Słowenii
i na Malcie, biorących udział w projekcie
Comenius 1 pt: Eurofolk.Koordynator projektu: Magdalena Bobek, Slovenia
Polski koordynator projektu: Urszula Kraus
Celem projektu jest prezentacja polskiej kultury, zwyczajów i tradycji krajom partnerskim, jak również zapoznanie się z ich kulturą, historią i geografią poprzez realizację wspólnie podjętych zadań.
Spotkanie organizacyjne miało miejsce 6 grudnia 2002 r. w Osnova Sola Pivka
w Słowenii. Wtedy właśnie przedstawiciele Malty, Polski, Słowenii, Hiszpanii
i Włoch określili cele projektu i nadali mu tytuł „Eurofolk”. Projekt został podzielony na trzy części:ü KORZENIE– 2003/ 2004
ü DYSKRYMINACJA- 2004/2005
ü SYGNAŁ, ŚWIATŁO, START- 2005/2006
“W tym roku pracowaliśmy nad pierwszą częścią pt. „Korzenie”, co było bardzo interesujące, a zarazem zabawne. Mieliśmy mnóstwo zadań do wykonania, ale jesteśmy pewne, że każdemu podoba się taki sposób uczenia się. Niektórzy uczniowie z naszej szkoły nie przepadali za angielskim, lecz poprzez pracę nad tym projektem angielski stał się jednym z ulubionych przedmiotów!”
Martyna Ślosarczyk and Marta Wróbel, 3d
I. Kim jesteśmy?
1. Film prezentujący region
Końcem września 2003 r. nagraliśmy i wysłaliśmy partnerom film prezentujący szkołę
i miejscowość Bestwina. Uczniowie obejrzeli filmy, które otrzymaliśmy.
Grzegorz Gębczyński, 3b
Pracowaliśmy nie tylko nad filmem. Zre-dagowaliśmy , wydaliśmy i rozesłaliśmy partnerom broszurę prezentującą szkołę, zarówno jej historię jak i fakty bieżące.
3.Broszura prezentujące region
Przed wizytą w Bestwinie stworzyliśmy kolejną broszurę dotyczącą regionu. Została ona opracowana w celu lepszego zrozumienia lokalnego dziedzictwa kulturowego i wręczona naszym gościom podczas spotkania u nas w szkole.
4. Wymiana listów
Od początku roku szkolnego uczniowie naszego gimnazjum zarówno drogą pocztową
jak i internetową wymieniali się korespondencją z uczniami z innych szkół biorących udział w projekcie.
“Internet okazał się niezwykle użyteczny w naszym kontakcie z uczniami innych krajów biorących udział w Sokratesie. Raz w tygodniu o ustalonej porze mogliśmy korzystać
z pracowni informatycznej. Spotkania te były dla nas bardzo interesujące i dobrze się bawiliśmy. Zorganizowanie takiej wymiany było doskonałym pomysłem. Poznaliśmy wielu wspaniałych ludzi i mogliśmy wymienić z nimi adresy internetowe. Od tego momentu dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy o nich samych i ich państwach.”Asia Gębczyńska, 3b
5. Tydzień Comeniusa
By zainteresować uczniów celami i zadaniami projektu zorganizowaliśmy w naszej szkole Tydzień Socratesa
“Niektórzy uczniowie przygotowali i zaprezentowali innym informacje dotyczące państw projektu oraz wykonali plakaty. Nauczyciele odpowiedzialni za Eurofolk przybliżyli nam założenia projektu. Odbył się konkurs dotyczący krajów partnerskich,
a młodzież przygotowała pokaz tradycyjnych tańców i przedstawiła sztukę zatytułowaną „Black Lady”- bestwińską legendę w angielskiej wersji językowej”. Asia Gach, 2cII. Życzenia świąteczne
1. Kartki świąteczne
Wykonane przez uczniów kartki świąteczne rozesłaliśmy szkołom partnerskim, natomiast kartki, które otrzymaliśmy, zostały zaprezentowane wszystkim uczniom i ich rodzicom.
i angielskim i wysłaliśmy do Włoch, Hiszpanii, Słowenii i na Maltę. Kartki były tak piękne, że wysłaliśmy ich mnóstwo. Mam nadzieję, że uczniowie z innych szkół cieszyli się, gdy otrzymali tak wiele kartek- podobnie jak my, gdy otrzymaliśmy kartki i życzenia od nich.”
Patrycja Kłaput, 3d
2. Kolędy
w wykonaniu szkolnego zespołu muzycznego Andante.“Kolędy są częścią polskiej tradycji świątecznej, są dla Polaków bardzo ważne. Cieszę się, że mogliśmy zaśpiewać je dla naszych kolegów za granicą.”
Gosia Gandor, 2c
3. Jasełka
Jasełka - sztukę wystawioną przez młodzież naszej szkoły nagraliśmy i rozesłaliśmy partnerom.
III. Maski
Wspólnie z nauczycielem plastyki uczniowie wykonali maski Diabła i Śmierci reprezentujące polski zwyczaj kolędowania czyli odwiedzania sąsiadów w okresie Świąt Bożego Narodzenia i w przebraniu przedstawiania scenek rodzajowych. Maski wraz
z opisem ich znaczenia i polskich zwyczajów zostały rozesłane do krajów partnerskich.“Wykonaliśmy maski z papieru i wody. To zadanie nie było trudne. Następnie pomalowaliśmy je farbami. Podobało mi się to nawet bardziej niż modelowanie ich. Była to bardzo przyjemna praca.” Paulina Gonet, 2a
IV. Między-kulturowe zajęcia w klasie
1. Film o tradycyjnej muzyce i tańcu
W czasie wizyty nauczycieli ze szkół partnerskich w Bestwinie wręczyliśmy gościom nagrany wcześniej film przedstawiający muzykę i taniec charakterystyczny dla naszego regionu.
“Wielu uczniów naszej szkoły pielęgnuje dawne tradycje śpiewając i tańcząc w Zespole Regionalnym w Bestwinie. Nagrałem film,
w którym uczniowie wykonujący tańce regionalne przebrani są w charakterystyczne stroje. Muzycy grają na różnych instrumentach: skrzypcach, akordeonie, kontrabasie, trąbce
i klarnecie.” Adrian Stępień, 2b2. Analiza materiałów
Wszystkie podjęte zadania projektu, otrzymane i wykonane materiały, jak również pojęcie tożsamości europejskiej zostały przedyskutowane w klasach w czasie lekcji historii, sztuki, angielskiego i wielu innych.
3. Poznawanie tożsamości regionalnej
W tym roku szkolnym uczniowie mogli poznać historię i tradycje regionu oraz legendy
z nim związane na dodatkowych lekcjach edukacji regionalnej.V. Wizyta partnerska
1. Wspólne prace nad projektem
23 kwietnia na spotkanie projektowe do Polski przyjechali nauczyciele z Malty, Słowenii, Włoch i Hiszpanii. Spotkaliśmy się razem, aby podsumować wszystkie wykonane zadania, wybrać logo projektu i zaplanować prace na przyszły rok szkolny.
Porównaliśmy sposoby wykonywania zadań w różnych krajach i zaangażowanie uczniów w ich wypełnianiu. Także uczniowie przygotowali się do tej wizyty, klasy zamienili
w małe państwa i zaprezentowali je gościom w języku angielskim.W czasie wolnym uczniowie towarzyszyli gościom pokazując im najważniejsze
i najciekawsze miejsca w regionie.Myślę, że nasze dziedzictwo kulturowe podobało się gościom.”
Marysia Kruk, 3a
2. Wybór logo
Adam Wojtyła, 3d
3. Cross- cultural experience
Students most involved in Socrates Comenius program have been rewarded with drama classes led by an actor, director and teacher, Mr John Suda from Malta.
“Our adventure with drama lasted a week. We attended the one-and-a–half-hour classes twice a day. During these meetings we had a chance to improve our knowledge of English and encounter a new style of learning through play.
The heart and soul of the workshop was expressing emotions through movement, gestures and language. We put ourselves in various situations and showed emotions connected with them. In the end we created a story and spontaneously engaged in it. After all, drama lessons were an interesting experience and an attractive lesson of English.”
Marcelina Grzybowska, 3a
W tym roku został opracowany kolejny temat pt. „Dyskryminacja”, co było interesujące, a zarazem zabawne. Mieliśmy do wykonania coraz to nowe zadania, tematy, z których mogliśmy się dużo dowiedzieć. Nikt nie narzekał na małą ilość pracy. Każdy mógł wykazać się swoimi umiejętnościami angielskimi, plastycznymi, a także komputerowymi.
W tym roku było wiele pracy, chociaż do wykonania mieliśmy właściwie tylko dwa zadania. Pierwszym było znalezienie dyskryminacji w sztuce i przedstawienie tematu w ciekawy sposób, drugie zadanie polegało na wyszukaniu problemu dyskryminacji w naszych baśniach, legendach i bajkach. To dopiero było wyzwanie.
Pierwszym, a zarazem najtrudniejszym tematem
w sztuce dyskryminacji. Do komisji napłynęło wiele prac. Najtrudniejszym zadaniem był wybór właściwego artysty i jego dzieła. Najczęstszym tematem, a konkretniej osobą, która była opisywana był Adam Mickiewicz. Wielu uczniów opisywało jego życie i twórczość. Praca jednego z uczniów, Damiana Gandora z kl.2c zajęła 2 miejsce. Znalazł on w jego twórczości i jego osobie dyskryminację. Przedstawił to w formie prezentacji. Kolejną pracą był film Anny Kuboszek, Wioletty Wilczek i Adriana Stępnia, których tematem był zespół „Ira”, czyli gniew. Film ukazywał dzieje zespołu, ich twórczość i sposób, w jaki opisywali dyskryminację. Ciężka praca potrzebna do nakręcenia filmu została uhonorowana pierwszym miejscem. Uczniowie znaleźli, także dyskryminację w religii. Szymon Siwiec znalazł ją w powieści Henryka Sienkiewicz pt. „Quo Vadis”. Książka opisuje życie pierwszych chrześcijan, którzy są prześladowani przez Rzymian. Szymon opisał powieść i autora i za swoją pracę otrzymał trzecie miejsce. Choć zwyciężyły tylko trzy prace to i tak bardzo wiele dowiedzieliśmy się. Spośród dużej ilości prac wybrano najlepsze i każda została nagrodzona przynajmniej oceną. Teraz przyszła kolej na zadanie dla uczniów – przetłumaczenie na język angielski. Praca z pozoru trudna była dla uczniów prawdziwą frajdą. Każda z prac została przetłumaczona. Najlepsze tłumaczenia zostały uhonorowane ocenami. Każda praca była w dwóch językach – polskim i angielskim. Prace zostały wysłane do państw partnerskich, a my otrzymaliśmy ich dzieła. Praca nad dyskryminacją była pouczająca i ciekawa.W styczniu 2005 nasi kochani nauczyciele wybrali się na Maltę na wizytę roboczą koordynatorów i nauczycieli, oraz studyjną dyrektorów. Niestety uczniów zostawili w szkole. W Polsce zima, a na Malcie gorące słońce. Nauczyciele wcale nie mieli się tak dobrze. Nie pojechali tam odpoczywać (?) tylko pracować w ramach programu Sokrates. 26 stycznia nauczyciele wylądowali na lotnisku na Malcie.
Wychowawcy są witani przez wysłanników Drama Centre. Jest to spotkanie robocze. Nauczyciele zaczynają zwiedzanie od samego Drama Centre. Tam podziwiają tzw. Studia, z których jedno przypomina niewielką salę teatralną, inne – baletową,
a kolejne – świetlicę szkolną. Do tego budynku przychodzą indywidualnie dzieci zainteresowane teatrem, bądź przyjeżdżają klasy szkolne. Nauczyciele biorą udział przedstawienie przygotowane dla dzieci w wieku przedszkolnym. Przygotowali je aktorzy Drama Centre. Jest to opowieść oparta na starej, maltańskiej baśni. Wychowawcy dowiedzieli się, że są osobne szkoły dla chłopców i dziewcząt.
Uczniowie już w wieku 13 kształcą się do odpowiedniego zawodu. Nauczyciele odwiedzili szkołę dla dziewcząt, dowiedzieli się, jak wygląda nauka. Później razem z nimi uczestniczyli w programie skoncentrowanym wokół tolerancji, akceptacji odmienności
i odpowiedzialności za drugiego człowieka. Są pełni podziwu dla dziewcząt, które zadawały pytania i brały udział w dyskusji. W szkole jest zupełna cisza.
Kolejna szkoła to Liceum dla szczególnie uzdolnionych chłopców. Nauczyciele jak zawsze zaczynają od sali widowiskowej. W dwóch pierwszych rzędach siedzą chłopcy, którzy prowadzą ożywianą dyskusję. Nauczyciele są pełni podziwu dla kultury uczniów, żaden z chłopców nie przerywa rozmówcom.A oto i sami Nauczyciele
Następna szkoła jest większa, ale równie przestrzenna jak inne. Właśnie tam czekają na nich koordynatorzy. Na konferencji są omawiane dokonania i dalsze etapy projektu. Po konferencji jedna z nauczycielek oprowadza wychowawców po szkole. Szczególne wrażenie robią na nich: pracownia do nauki prowadzenia gospodarstwa domowego wyposażona we wszelki potrzebny sprzęt i pracownia przedmiotów ścisłych - z dużą sala podzielona na część lekcyjną i laboratoryjną. Każda szkoła ma przeszklone drzwi do sal, a uczniowie noszą mundurki w stylu brytyjskim. Dyrektor oprowadza nauczycieli po kompleksie sportowym, salach lekcyjnych oraz pokazuje kroniki pamiątkowe.
W następnej szkole dużą wagę przykłada się do prac ręcznych i dlatego ściany są tam ozdobione pracami uczniów, a w kronice wychowawcy zobaczyli przedstawienia i pokazy mody, do których stroje projektowali i szyli sami uczniowie. Nauczyciele otrzymali (jak sami powiedzieli) torebki z pysznymi pomarańczami. Dzięki takim spotkaniom możemy dowiedzieć się wiele o państwach partnerskich. Niestety na Maltę polecieli sami nauczyciele, ale obiecali nam, że do Hiszpanii na pewno nas zabiorą. Opowiedzieli nam o swoich wrażeniach i przeżyciach, ale to nie to samo. Takie spotkania są potrzebne, aby się dowiedzie czegoś więcej, ale także do pracy w projekcie Sokrates. Kolejnym zadaniem było znalezienie dyskryminacji w bajkach, baśniach lub legendach. Było to trudne zadanie, gdyż baśnie musiały być polskie. Uczniom nie sprawiło to trudności i udało im się zaleźć dzieła literackie. Następna część należała do nauczycieli, którzy musieli wybrać 2 najlepsze baśnie lub legendy. Po wybraniu przyszła pora na tłumaczenie, ale to było już zadanie uczniów.
Jedną z baśni była Baśń Pt. „Pani Zima”. Opowiada ona o dziewczynce, która mieszkała z przybraną mamą i siostrą. Niebyła ona szczęśliwa, gdyż ciężko pracowała i nie była chwalona, a jej siostra przeciwnie nic nie robiła, a była chwalona. Pewnego razu zła siostra wrzuciła swej przybranej siostrze piłkę do studni. Dziewczynka zeszła po nią i zobaczyła dziwne drzwi, za którymi była piękna kraina. Nagle zobaczyła piec, w którym piekły się bochenki chleba. Poprosiły ją, aby wyciągnęła je i uchroniła przed spaleniem, dziewczynka uczyniła to. Następnie spotkała jabłoń, której gałęzie uginały się pod owocami. Drzewo poprosiło ją, by zerwała jabłka i uchroniła je przed złamaniem. Dziewczynka pomogła jabłoni. Dalej zobaczyła dom, którym mieszkała starsza osoba. Poprosiła dziewczynkę, aby posprzątała jej dom i zaopiekowała się zwierzętami. Dziewczynka zgodziła się i została za to obsypana złotem. Gdy wróciła do domu macocha okrzyczała ją i wysłała swą drugą córkę, by także została obsypana złotem. Lecz ta nie pomogła nikomu i za to została oblana smołą. Baśń ta został przetłumaczona (najlepsze tłumaczenie - Weronki Małysz) i wysłana do państw partnerskich.
Kolejna baśń nie miała tytułu. Opowiadała ona o 2 grupach ludzi, którzy mieszkali w wiosce. Większość miała czarne, lśniące włosy
i zielone oczy, a druga grupa miała całkiem inny wygląd. Mieli rudy kolor włosów i czarne oczy. W każdą środę obchodzili oni „dzień drzewa”, nie pracowali wtedy tylko modlili się, a modlitwa pozwalała im na jedzenie owoców z drzew. Pewnego roku przyszedł rok burzy. Huragany i deszcz łamały drzewa i niszczyły plony. Zima przyszła szybko i zasypała dolinę. Z później gorące lato, które spaliło plony. Ceny żywności rosły. Pewnego dnia ktoś krzyknął, że to przez tych rudych i od tego czasu nie dawano im spokoju i dręczono ich. Pewnego dnia król wydała rozkaz i kazał zepchnąć wszystkich rudych ze skały. Po wykonaniu wyroku znowu nadeszła jesień i zima tak samo rujnujące jak inne.Cała baśń opowiada o dyskryminacji. Jest ona idealnym tego przykładem. Baśń przetłumaczyła Sandra Zdeb., a rysunki własnoręcznie wykonane przez Macieja Kręzla ozdobiły tekst utworu. Baśń została wysłana jako nasz faworyt.
Baśnie i legendy narodowe były idealnym pomysłem na przedstawienie dyskryminacji. Legendy najszybciej ukażą nam nasze błędy i pokażą jak było dawniej. Koordynatorzy projektu wybrali idealny sposób na przedstawienie dyskryminacji.
Nie tylko nasz szkoła szukała i tłumaczyła baśnie, robiły to także państwa partnerskie. Przysłali nam oryginalne teksty w narodowym języku, a także angielskim. Niektóre baśnie nie posiadały nawet dyskryminacji, ale wszystkie były ciekawe.
Hiszpanie przysłali nam 3 baśnie, z czego 2 były o „Brzydkim Kaczątku”, a jedna o księciu żabie.
„Brzydkie Kaczątko” chyba każdy zna. Jest to idealny przykład dyskryminacji. „The frog Prince” to baśń, która opowiada o księciu, który został zamieniony w żabę. Historia zaczyna się, gdy pięknej królewnie wpada złota piłka do studni. Książe pomaga dziewczynce
i prosi, aby go zabrała na swój dwór. Dziewczynka zgadza się. Od tej pory żaba je z dziewczynką i śpi w jej łóżku. Dziewczynka zezłościła się o to, że musi wszystko robić z żabą i rzuciła zwierzęciem o ścianę. W tym momencie żaba zmieniła się w pięknego księcia. Książe opowiedział dziewczynce swoją historię mówiącą, że w żabę zamieniła go zła wiedźma. Książe wrócił do swego królestwa i był szczęśliwy. Może nie jest to idealny przykład dyskryminacji, ale coś nie coś się tam znajduje. Idealnym jej przykładem jest „Brzydkie Kaczątko.Słoweńcy przysłali nam 2 baśnie. Jedna opowiada o Martinie Krpanie, a druga o tytule „Servant Jernej and his rights”. Pierwsza baśń opowiada o Martinie Krpanie, który był silnym mężczyzną. Przewoził on angielską sól, co było w tamtych czasach zabronione. Pewnego dnia spotkał cesarza. Okłamał go mówiąc, że przewozi on ostre kamienie. W zimie do wioski przybył Brdavs, silny mężczyzna, który zapraszał wszystkich herosów z królestwa do walki z nim, a przegranych zabijał. Cesarz nie wiedział, co robić, z ostatnim zabitym był jego syn. Posłał więc po Krpana. Ten przybył i obiecał, że pozbędzie się
Brdavsa. Wykuł broń i ruszył na pole bitwy. Zabił przeciwnika i dzięki niemu cała wioska była szczęśliwa. Cesarz dał mu w nagrodę list pozwalający na rozwożenie soli po świecie. Kolejna baśń opowiada o słudze Jerneju, który pracował na farmie Sitara. Ten traktował go jak członka rodziny. Po jego śmierci farmę objął jego syn, który kłócił się ze sługą. Jernej został wrzucony z farmy. Szukał pomocy u sędziów, studentów i przypadkowo napotkanych ludzi. Nikt nie chciał mu pomóc, tylko niektórzy byli wyrozumiali. Ułożył modlitwę, która przypominała mu psalm. Wreszcie poszedł do księdza, a ten doradził mu, aby znalazł sobie kont na farmie i pogodził się z Sitarem. Jernej ni zgodził się i podpalił farmę. Ludzie bali się go i wrzucili go do ognia. Baśń o Jerneju to baśń, której jeżeli się przyjrzymy możemy zobaczyć dyskryminację. Baśń o Martinie Krpanie raczej nie cieszyła się u nas popularnością.
Od Włochów natomiast otrzymaliśmy 2 baśnie. Jedna z baśni opowiada o biednych ludziach, którzy hodują winogrona. Obawiają się, że może je zniszczyć burza. Podczas burzy i wichury przybywa nieznajomy, który mówi, że może powstrzymać burzę w zamian za to, że wybudują na górze świątynię. Ludzie się zgodzili. Nieznajomy powstrzymał burzę, a ludzie z wdzięczności wybudowali świątynię. Kolejna to legenda opowiadająca o Borze. Bora była nimfą, która w zimie mieszkała w jaskini, a wiosną z niej wychodziła. W krainie było dużo drzew a ludzie żyli w zgodzie z naturą. Pewnego dnia Bora poznała pana dębu, który był duszą drzewa. Przechadzali się po lasach, aż zakochali się w sobie. Nadeszła zima i Bora wróciła do jaskini. Zima była sroga, ludzie potrzebowali opału więc ścięli drzewa, także dąb. Gdy Bora wyszła na wiosnę z jaskini nie znalazła drzew ani swego ukochanego, który zginął wraz z wycięciem drzew. Ze złości i rozpaczy zniszczyła ludzi i wioskę, którzy odebrali jej ukochanego. W obu baśniach możemy znaleźć dyskryminację. W pierwszej poprzez biednych ludzi i niszczącą burze, a w drugiej poprzez rozpacz Bory, której został odebrany ukochany. Każda z tych baśni jest ciekawa.
Z Malty również nadeszły dwie baśnie. Jedna zatytułowana „Młoda Pani z Zamku Zamitellu” opowiada o dawnym właścicielu zamku i jego córce, która nie chciała wyjść za mąż za bogatego człowieka, za którego ją chciał wydać jej ojciec. Marzeniem jej był zostać zakonnicą i pomagać ludziom biednym i chorym. Pani Młoda znika wtajemniczy sposób w noc przed weselem i w ten sposób unika ślubu. Pewnej nocy już po śmierci swojego ojca, kiedy w wiosce wybuchła zaraza, pojawia się nagle na zamku postać zakonnicy. Okazało się, że to Lucy, która jako zakonnica pomagała rannym, a teraz przyszła do swoich, aby im również pomóc. I nagle wszyscy chorzy ludzie wyzdrowieli i wstali ze swoich łóżek. Drugi utwór, przesłany przez Maltańczyków nosi tytuł: „Lampa świętego Dymitriusa”. Jest to znana na Malcie legenda wyjaśniająca pochodzenie jasnego światła w głębi morza. Historia datuje się na czasy zanim jeszcze rycerze św. Jana przybyli na Maltę, a morze wokół było pełne tureckich piratów. Niespodziewanie zaczęli oni napadać na mieszkańców, którzy zaczęli modlić się do św. Dymitriusa z prośbą o pomoc. Św. Dymitrius zanim został żołnierzem rzymskim był niewolnikiem. Zawsze bronił biednych i pomagał innym niewolnikom. Mieszkańcy Gozo ufundowali mu po śmierci kaplicę. Turcy napadli na tę kaplicę i ją zrabowali. Wynieśli wszystko za wyjątkiem obrazu przedstawiającegoDymitriusa na koniu. Po drodze napadli na pobliski dom i porwali 10-letniego chłopca. Matka chłopca pobiegła do kaplicy, upadła na kolana i błagając o pomoc obiecała, że będzie palić lampę oliwną w dzień i w noc. W cudowny sposób chłopiec ocalał, matka paliła światło, i nawet gdy przyszło trzęsienie ziemi i cała kaplica zatonęła światełko nie zgasło i także i dziś możemy go dostrzec w głębinie morskiej.
Podsumowując państwa partnerskie przysłały nam swoje baśnie, z których każda jest ciekawa. Możemy w nich znaleźć dyskryminację, o którą w nich chodziło. Każda legenda ukazuje nam nasze wady i zalety oraz przestrzega, przed złym postępowaniem.
29 listopada 2004 roku nauczyciele języka angielskiego wzięli udział w targach edukacyjnych poświęconych programom edukacyjnym m.in. programowi Socrates Comenius. Targi odbyły się w auli budynku Liceum Ogólnokształcącego im. M. Reja w Bielsku Białej. Celem była promocja programów edukacyjnych, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem zarówno w nawiązywaniu kontaktów jak również w realizacji projektów. Każda szkoła biorąca udział miała za zadanie zaprezentować swoje osiągnięcia, publikacje i materiały otrzymane z innych szkół współpracujących na specjalnie przygotowanym stoisku. Wszystkie stoiska cieszyły się ogromnym zainteresowaniem, wielokrotnie nauczyciele mieli okazję udzielać rad jak zacząć, czyli, w jaki sposób nawiązać współpracę, co jest najważniejsze w utrzymaniu dobrych relacji z nowopoznanymi partnerami itp. Dzięki temu nauczyciele mogli się wiele dowiedzieć, sami podzielić się wrażeniami i radami, a także zobaczyć osiągnięcia innych szkół.
Pora na podsumowanie.
W tym roku nie czekało nas wiele zadań, gdyż były tylko dwa. Jednakże temat był bardzo poważny, a praca wymagała wielkiego zaangażowania i wiedzy. Każdy mógł wykazać się swoimi umiejętnościami komputerowymi oraz posługiwaniem się językiem angielskim. Tłumaczenia było bardzo dużo i wielbiciele angielskiego mieli wiele do roboty. Przy tym temacie mogliśmy się wiele nauczyć, dowiedzieć, a także przekazać innym swoją wiedzę. Projekt nauczył nas bardzo wiele o dyskryminacji.
Nauczyciele także mieli wiele pracy. Musieli czuwać nad projektem, sprawdzać nasze prace i tłumaczenia oraz wybierać najlepsze. I tak nie wybaczymy im tego, że nie zabrali nas na Maltę. Ale w końcu oni tam pojechali pracować i powiedzieli, że do Hiszpanii na pewno nas zabiorą. Trzymamy ich za słowo. Dzięki pani Kraus, pani Fajkis i pani Konior mogliśmy uczestniczyć w projekcie i wiele się nauczyć.
Trzeci rok realizacji: 2005/06 pt. SYGNAŁ! ŚWIATŁO! START!
W tym roku po raz ostatni współpracowaliśmy z Maltą, Włochami, Hiszpanią i Słowenią. W maju odbył się festiwal w Trieście we Włoszech podsumowujący naszą trzyletnią pracę w projekcie Socrates Comenius.
Zanim jednak tam pojechaliśmy musieliśmy wykonać dużo pracy. I tak każda szkoła partnerska przygotowywała w formie sztuki teatralnej wybraną wcześniej baśń lub legendę zawierającą elementy dyskryminacji. Nasz wybór padł na baśń z Malty. Nie było to proste zadanie, ale pomagali nam w tym nauczyciele naszej szkoły jak również nauczyciel dramy z Malty, John Suda, który zawitał w nasze szkolne progi w grudniu 2005 roku. Odwiedzili nas także nauczyciele z Włoch i Słowenii. Cały rok pracowaliśmy nad przygotowaniem legendy, a później wyruszyliśmy na festiwal do Włoch, gdzie spędziliśmy cały tydzień.
W dniach 2 - 9 listopada 2005 gościliśmy w naszej szkole nauczycieli ze szkoły w Osnovna Sola Pivka w Słowenii. Były u nas: pani Nadja Cernetic, w ramach wymiany nauczycieli i pani Sonja Vodopivec, dyrektor Osnovna Sola Pivka Primary School ze Słowenii. Nauczycielki miały okazję zapoznać się z naszym systemem edukacyjnym, zobaczyć szkołę, uczestniczyć w wielu lekcjach. Mogliśmy pochwalić się naszym muzeum regionalnym, pokazać Bestwinę, Bielsko-Białą i okolice.
Do muzeum poszliśmy z grupą nauczycieli, aby móc w pełni uczestniczyć w tej niecodziennej wizycie, opowiedzieć i również posłuchać o naszej historii.
My również wiele dowiedzieliśmy się o nie tylko o Pivce, ale także o Słowenii. Mieliśmy możliwość obejrzeć prezentację na temat szkoły
w Pivce, regionu i kraju. Mogliśmy uczestniczyć we wspaniałych zajęciach plastycznych i językowych prowadzonych przez panie ze Słowenii. Podczas lekcji słoweńskiego dowiedzieliśmy się jak wiele wspólnego mają nasze języki.Lekcje z Johnem odbywały się niestety tylko przez kilka dni.
Druga grupa uczestniczyła w zajęciach związanych bezpośrednio ze sztuką. Były to prawdziwe próby teatralne. Pracowaliśmy nad wybraną przez nas legendą maltańską pt.: ’The Young Lady of Zammitellu Castle’. Przygotowania do jej przedstawienia zaczęły się tak naprawdę wraz z przybyciem Johna. Codziennie zostawaliśmy po lekcjach na spotkania z Johnem. Pierwsze spotkanie odbyło się bez przygotowanego tekstu, John mówił, co każdy z nas ma robić. Na początku nie wydawało się nam to łatwe. Próby w języku angielskim trwały kilka dni. W tym czasie doskonale poduczyliśmy się języka rozumieliśmy, czego od nas pan Suda oczekuje i potrafiliśmy powiedzieć, jak my widzimy tę sztukę. Nasz nauczyciel pomógł nam zrozumieć sens legendy i pokazał, co zrobić, aby go przekazać widzom. Po trzech dniach wiedzieliśmy, co i jak mamy robić i jakie znaczenie ma każda z ról.
Po wyjeździe Johna nadszedł czas na próby z naszymi nauczycielami. Czekały nas 4 miesiące żmudnej pracy. Co tydzień musieliśmy zostawać po lekcjach. Niestety, nie było to łatwe zwłaszcza, że na festiwalu miały się znaleźć radio, telewizja i prasa. Dlatego musieliśmy być bardzo dobrze przygotowani. Całe miesiące coś poprawialiśmy, rzadko zdarzało się tak, żeby wszystko było idealnie. Narratorzy cały czas mówili po angielsku, dialogi natomiast były w języku polskim i angielskim. Po czterech miesiącach mieliśmy dość. Ostatnia próba była jedyną, w której nic nie poprawialiśmy. Po czterech miesiącach byliśmy zadowoleni, ale i zmęczeni. Wynagrodzeniem tego był wyjazd do Włoch. Do festiwalu byliśmy przygotowani, pozostał tylko występ.
W dniach od 30 marca do 3 kwietnia miała miejsce w naszej szkole wizyta nauczycieli z Włoch. Była to wymiana nauczyciela
p. Nevenki Skrlj oraz wizyta studyjna dyrektora p. Judyty Gujznik z Direzione Didattica Di Aurisina Primary School.Ostatni rok był bardzo pracowity. Zakończyliśmy współpracę z Włochami, Maltą, Hiszpanią i Słowenią. Teraz mamy nadzieję, że jeszcze kiedyś uda nam się uczestniczyć w takim projekcie.
Podsumowując ten rok trzeba stwierdzić, że był on bardzo pracowity. Wielu uczniów pracowało w projekcie. W tym roku gościliśmy wielu nauczycieli, a także uczestniczyliśmy w festiwalu podsumowującym trzyletnią pracę.
Odwiedzili nas nauczyciele z Malty, Włoch i Słowenii. Dzięki ich wizycie mogliśmy poznać wspaniałe obyczaje w krajach partnerskich,
a także wielu ludzi. Wielu z naszych uczniów uczestniczyło w zajęciach prowadzonych przez naszych gości. Każdy z nas ciepło ich wspomina.Festiwal, który odbył się w e Włoszech pozwolił nam nawiązać nowe znajomości. W wyjeździe wzięło udział 12 osób. Przedstawiliśmy tam sztukę, którą przygotowywaliśmy przez cały rok. Zwiedziliśmy wiele ciekawych miejsc i poznaliśmy różnorodne obyczaje. Mogliśmy zapoznać się z gościnnością Włochów i Słoweńców. Uczestniczyliśmy w wielu zajęciach integracyjnych prowadzonych w szkołach, co pozwoliło nam zdobyć nowe doświadczenia i poznać nowych kolegów i koleżanki. Wielu z nas nadal utrzymuje kontakty z naszymi znajomymi zza granicy. Ostatni rok był bardzo pracowity. Zakończyliśmy współpracę z Włochami, Maltą, Hiszpanią i Słowenią. Teraz mamy nadzieję, że jeszcze kiedyś uda nam się uczestniczyć w takim projekcie